ပျားရည် ကို လိုသော် ပျားအုံ ကိုမဖျက်နှင့် (အပိုင်း – ၃)

ပျားရည် ကို လိုသော် ပျားအုံ ကိုမဖျက်နှင့် (အပိုင်း – ၃)

ကွယ်လွန်သွားသူ ဂျွန်ဝါနာမေကား က ‘ အပြစ်တင်ခြင်းသည် မိုက်မဲခြင်းပင်ဖြစ်ကြောင်းကို အနှစ်ပေါင်း ၃၀ လောက်ကစ၍ ကျွန်ုပ် တွေ့ခဲ့ရသည်။ ထာဝရဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်က လူအားလုံးကို ဉာဏ်ရည်တူအောင် ဖန်ဆင်း၍ အကျိုးမရှိသောကြောင့် မဖန်ဆင်းခဲ့ခြင်းကို မတွေးတောမိဘဲ သူများနှင့်တန်းတူဖြစ်ရန် ကျွန်ုပ်၏ ချွတ်ယွင်းချက်များကို ကင်းရှင်းအောင် အတင်းကြိုးစားရာတွင် ကျွန်ုပ်သည် ဒုက္ခများစွာ တွေ့ခဲ့ရဖူးသည် ‘ ဟု တစ်ခါတုန်းက ဝန်ခံဖူး၏။

ဝါနာမေကားသည် ဤသင်ခန်းစာကို ခပ်စောစောကပင် ရခဲ့၏။ သို့ရာတွင် လူတို့သည် မည်မျှ မှားနေစေကာ အကြိမ် ၁၀၀ လျှင် ၉၉ ကြိမ်လောက် မိမိကိုယ်ကိုယ် မိမိမှားသည်ဟု အပြစ်တင်မည်မဟုတ်သည့်အကြောင်းကို အနည်းငယ်မျှ မရိပ်မိဘဲနှင့် ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ဤကမ္ဘာကြီးထဲတွင် အနှစ် ၃၀ ကျော်လောက် ဆင်ကန်းတောတိုး ပြုမူနေထိုင်ခဲ့ဖူး၏။

အပြစ်တင်ခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အပြစ်တင်ခြင်းသည် အပြစ်တင်ခံရသူအား သူ့ကိုယ်ကိုသူ ကာကွယ်စေရန် နှိုးဆော်ပေးခြင်းဖြစ်၍ များသောအားဖြင့် ထိုအပြစ်တင်ခြင်းသည် အပြစ်တင်ခံရသူအား အပြစ်လွတ်အောင် ကြံဖန်ထုချေရန် ပြုလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အပြစ်တင်ခြင်းသည် ဘေးအန္တရာယ်များတတ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အပြစ်တင်ခြင်းသည် အပြစ်တင်ခံရသူ၏ ဂုဏ်ကို ချိုးနှိမ်ရာလည်း ရောက်၏။ သူ့ကိုယ်သူ သူအထင်ကြီးနေသော စိတ်ထားကိုလည်း နာကြည်းစေ၏။ အပြစ်တင်သူအား မျက်မုန်းကျိုးအောင်လည်း ဆွပေး၏။

ဂျာမန်စစ်တပ်သည် ဂျာမန်စစ်သားများအား ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်လျှင်ဖြစ်ချင်း တိုင်ကြားခြင်း အပြစ်တင်ခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်ရန် ခွင့်မပြု။ ထွက်လျက်ရှိသော ဒေါသပြေသွားသည့် တိုင်အောင် တစ်ည ဆိုင်းရသေး၏။ ချက်ချင်းတိုင်ကြားလျှင် ထိုစစ်သားကို အပြစ်ပေး၏။ ညည်းညူတတ်သော မိဘများ၊ နားပူနားဆာလုပ်တတ်သော မိန်းမများ၊ ကြိမ်းမောင်းတတ်သော အလုပ်ရှင်များမှစ၍ သူတစ်ဖက်သားတို့အား အပြစ်ရှာတတ်သူ တသီတတန်းကြီးအတွက် ဤဂျာမန်စစ်ဥပဒေမျိုး ထုတ်သင့်လေသည်။

သမိုင်းအစောင်စောင်ကို လှန်လှောကြည့်ပါလျှင်လည်း တစ်ဖက်သားကို အပြစ်တင်ခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်ကြောင်း ကောင်းစွာ တွေ့ရလိမ့်မည်။ သက်သေသာဓကအဖြစ်ဖြင့် သီအိုဒို ရုစဗဲ့နှင့် သမတ္တမင်း တပ်ဖ်တို့၏ အချင်းများပွဲကို ပြန်ကြည့်ကြဦးစို့။ သူတို့နှစ်ဦးသည် အချင်းများပွဲကြောင့် သူတို့၏ ရီပတ်ဘလီကင်ပါတီသည် နှစ်ခြမ်းကွဲခဲ့ရဖူး၏။ သူတို့သည် အချင်းများမှုကြောင့် ဝုဒရိုး ဝီလဆင်သည် အမေရိကန် သမ္မတ ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ ကမ္ဘာစစ်ကြီးအတွင်းက အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုသည် စစ်ထဲတွင် ပါခဲ့ရ၏။ သမိုင်းသည် တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ပြောင်းလဲခဲ့ရ၏။ အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ ဖြစ်ခဲ့ရသည်ကို ခပ်မြန်မြန် ပြန်၍ ကြည့်ကြဦးစို့။ ၁၉၀၈ ခုနှစ်က သီအိုရီ ရုစဗဲ့သည် အမေရိကန် သမ္မတရာထူးမှ ထွက်ပေးပြီးလျှင် တပ်ဖ်ကို သမ္မတ တင်ခဲ့ပြီးနောက် အာဖရိကသို့ ခြင်္သေ့ပစ်ရန် ထွက်သွား၏။ အာဖရိကတိုက်မှ ပြန်လာသောအခါ ရုစဗဲ့သည် ‘ ပွက်လေသည်။ သူသည် တပ်ဖ်ကို ရှေးရိုးလိုက်လွန်းသည်ဟု ရှုတ်ချပြစ်တင်ပြီးလျှင် ဗူးလမူးပါတီ တစ်ခု ထူထောင်လျက် သမ္မတရာထူးကို သူကိုယ်တိုင် သုံးကြိမ်မြောက်ဝင်၍ အရွေးခံလေသည်။ ရွေးကောက်ပွဲတွင် တပ်ဖ်နှင့်ရီပတ်ဘလီကင်ပါတီတို့သည် ဗာမွန်နှင့်ယူတာ ဆိုသော နယ်နှစ်နယ်တွင်သာ အနိုင်ရလေသည်။ ရီပတ်ဘလီကင်ပါတီသည် ဤကဲ့သို့ တစ်ခါဖူးမျှ မရှုမလှ မရှုံးခဲ့ဖူးချေ။

ရုစဗဲ့က တပ်ဖ်ကို အပြစ်တင်၏။ သို့ရာတွင် တပ်ဖ်က သူမှားပြီဟု ဝန်ခံသလား၊ မခံဘူး။ မျက်ရည်လေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ‘ ယခု ကျွန်တော်လုပ်နေတာဟာ အရင်က ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာထက် ဘယ်လိုများ ထူးခြားသွားသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်ဖြင့် မတွေးတတ်အောင် ရှိတော့တာပဲ ‘ ဟူ၍ တပ်ဖ်က ပြောလေသည်။

ဤအချင်းများပွဲတွင် ဘယ်သူမှားသလဲ။ စင်စစ်မှာ ကျွန်ုပ်လည်း အမှန်မသိ။ သိလည်း မသိချင်။ ကျွန်ုပ် ပြောချင်သည့်အကြောင်းမှာကား ရုစဗဲ့က  အပြစ်တင်လိုက်ခြင်းသည် တပ်ဖ်အား မှားပြီ ဟူ၍ ဝန်ခံအောင် လုပ်မပေးနိုင်ခြင်းပင် ဖြစ်၏။ ထိုအပြစ်တင်ချက်ပင်လျှင် တပ်ဖ်အား ‘ ယခု ကျွန်တော် လုပ်နေတာဟာ ဘယ်လိုများ ထူးခြားသွားသလဲဆိုတာ ကျွန်တော်ဖြင့် မတွေးတတ်အောင် ရှိတော့တာပဲ ‘ ဟု မျက်ရည်ကလေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ထပ်တလဲလဲ ပြောစေ၍ သူလုပ်ပုံမှန်ကြောင်းကိုသာ ထုချေရှင်းလင်းရန် စေခိုင်းသလို ဖြစ်နေ၏။

မူရင်းရေးသားသူ DALE CARNEGIE | ဘာသာပြန်ဆိုသူ ဦးနု၏ မိတ္တဗလဋ္ဋီကာစာအုပ်မှ ကူးယူဖော်ပြသည်။