အဝီစိမှသည် မဟာအဝီစိသို့ (အပိုင်း - ၁)

ငဘမှာ မေ့မြော၍နေသည်နှင့် မိမိ အာဟာရပြတ်နေသည်မှာ ဘယ်နှစ်ရက်ရပြီကိုပင်လျှင် မမှတ်မိတော့ပြီ။ ပထမ၌ ထမင်းစ၍ မပေးသည့်နေ့ကို မှတ်ထားသည်။ တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်၊ သုံးရက် ရေတွက်၍ ရသေးသည်။

ပိုမိုဖတ်ရှုရန်
အဝီစိမှသည် မဟာအဝီစိသို့ (အပိုင်း - ၂)

ဂျပန်ကလည်း ငဘကို တစ်ခါထုတ်၍ စစ်ပြန်သည်။

“စိန်နားကပ် ပေး” ဟု ဆို၏။ “ဘယ်မှာထားသလဲ” ဟု မေး၏။

“ဘယ်က စိန်နားကပ်လဲ” ဟု ငဘက ကြောင်တက်တက်နှင့် စောဒက တက်၏။

ငဘ၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဂျပန်တစ်ယောက်က ကျိုက်ကျိုက်ဆူသော လက်ဖက်ရည်နှင့် ပက်လိုက်၏။

ပိုမိုဖတ်ရှုရန်
လူစားခြင်း (အပိုင်း - ၁)

“တစ်ခါဖြင့် ခက်ကြပြီ ကိုသာအောင်ရေ့၊ ကျွန်မတို့သားအမိတစ်တွေမှာ သူမှမရှိလျှင် အကျိုးကြီး နည်းကရောပေါ့၊ ကြည့်လုပ်ပေးပါဦး” ဟု မျက်ရည်စက်လက်နှင့် မိဖော့က ဆယ်အိမ်မှူးကို ပြောလိုက်၏။

ပိုမိုဖတ်ရှုရန်
နိပွန်-ဗမာ ယဉ်ကျေးမှု (အပိုင်း-၂)

တစ်နေ့သော် နှစ်လုံးပြူးသေနတ်ထမ်း၍ လုပ်ယမ်းတောင့်များကို ရှမ်းလွယ်အိတ်ဖြင့် လွယ်ကာ မြို့မှ ရေလမ်းပတ္တရောင်လှည့်လာသော ရဲသားနှစ်ဦးသည် ဖြိုးတုပ်နှင့် သူ၏နောက်လိုက်နှစ်ဦးများပါ ခြံရံလျက် ကွင်းထဲသို့ ရောက်လာကြသည်။

ပိုမိုဖတ်ရှုရန်