လူတိုင်း ကြိုက်သောစကား (အပိုင်း – ၁) ~~~~
ကျွန်ုပ်သည် မစ်ဇူရီနယ်အတွင်း ဂျက်ဆီဂျိမ်းနေသော အရပ်အနီးတွင်မွေး၍ ထိုနေရာတွင်ပင် ကြီးပြင်းလာလေသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ဂျက်ဆီဂျိမ်း၏ လယ်တောထဲသို့ သွားရောက်လည်ပတ်ဖူး၏။ သူ၏သားသည် ယခုထက်တိုင် ထိုအရပ်တွင် ရှိသေးသည်။
ကလေးအရွယ် ထိုလယ်ထဲသို့ သွားလည်စဉ်က ဂျက်ဆီဂျိမ်းသည် မီးရထားဘဏ်တိုက်များမှ တိုက်ခိုက်လုယက်လာပြီးလျှင် အနီးအနားရှိ ဆင်းရဲသားများအား သူတို့၏ ကြွေးမြီးများကို ပေးဆပ်နိုင်ရန် တိုက်ခိုက်၍ရသမျှကို ဝေငှပေးပုံတို့ကို သူ၏မိန်းမသည် ကျွန်ုပ်အား ပြောပြဖူးလေသည်။
ဂျက်ဆီဂျိမ်းသည် သူ့ကိုယ်သူ လူဟုတ်တစ်ယောက် ဟူ၍ ဒပ်ချ်ရှုပ်ဇ် ‘သေနတ်နှစ်လက်ကိုင်’ ကရိုလီ၊ အယ်ကပုန်း စသော နောက်ပေါက်လူဆိုးကြီးများလို အထင်ရောက်ကောင်း ရောက်နေလိမ့်မည်။ သင်သည် မှန်ထဲကို ကြည့်လိုက်သောအခါ ထိုမှန်ထဲတွင် သင်မြင်နေရသော လူကစ၍ ကမ္ဘာပေါ်ရှိလူတိုင်းသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်ကြီးသော လူများဖြစ်ကြ၏။ ဂျက်ဆီဂျိမ်းသည်လည်း သူ့ကိုယ်သူ အတော်ဟုတ်လှပြီဟူ၍ ထင်နေလေသည်။
ဂျေ ပီယားပွန့် မော်ဂန်သည် လူ့စိတ်ကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာ၍ပြောရာတွင် လူတစ်ယောက်သည် အလုပ်တစ်ခုကို လုပ်ရာတွင် အကြောင်းနှစ်ရပ် ရှိသည်။ တစ်ရပ် လူကြားကောင်းစေလိုသောအကြောင်းဖြစ်၍ ကျန်တစ်ရပ်မှာ အကြောင်းစစ်ဖြစ်လာလေသည် ဟူ၍ ပြောကြားဖူး၏။
ထို့ကြောင့် တစ်ဖက်သားကို ကိုယ့်ဘက်ပါစေချင်လျှင် သူ၏ မြင့်မြတ်သောစိတ်ဓာတ်ကို ထိခိုက်အောင် လုပ်ပေးပါ။
ဤသို့ပြောသဖြင့် အောင်မြင်ခဲ့ဖူးသော ကိစ္စတစ်ရပ်ကို ကြည့်ကြဦးစို့။ ပင်ဆီဗေးနီးယား ပြည်နယ်တွင် ဂလင်နိုးလဒင်း အရပ်တွင်ရှိသည့် ဖာရာယ်မစ်ချယ်ကုမ္ပဏီ၏ မန်နေဂျာဖြစ်သော ဟယ်မီတန် ဂျောဖာရယ်၏ အိမ်တစ်အိမ်တွင် ငှားနေသောသူတစ်ဦးသည် အလွန်ကြေးထူ၍ အိမ်ငှားသည့် နှစ်မစေ့မီ အိမ်မှပြောင်းရွှေ့သွားတော့မည်ဟူ၍ ကြိမ်းမောင်းလျက်ရှိသည်။ နှစ်စေ့ဖို့ရန် လေးလလိုသေး၏။ အိမ်လခမှာ တစ်လလျှင် ဒေါ်လာ ၅၅ ပြားဖြစ်ရာ နှစ်မစေ့သေးဘဲနှင့် အခြားအရပ်ကို ပြောင်းသွားလျှင် ထိုအချိန်မျိုးတွင် အိမ်ငှားမည့်သူ ရုတ်တရက် မရနိုင်သောကြောင့် ဖာရယ်တွင် ဒေါ်လာငွေ ၂၂၀ လောက် နစ်နာသွားမည်ဖြစ်၏။
သာမန်အားဖြင့်ဆိုလျှင် ကျွန်ုပ်သည် ထိုသူ၏ အိမ်သို့သွားပြီးလျှင် ‘ခင်ဗျား ဒီလိုလုပ်တာ ဘာကောင်းသလဲ၊ ကောင်းပြီ၊ ခင်ဗျားအခု ဆင်းသွားချင်ရင် ဆင်းသွားနိုင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျန်တဲ့လေးလအတွက် အိမ်လခကိုတော့ တစ်ခါတည်း ပေးသွားရမယ်’ စသည်ဖြင့် ဒေါသနှင့် ပြောမည်ဖြစ်၏။
သို့ရာတွင် ထိုကဲ့သို့မလုပ်ဘဲ နည်းတစ်နည်းကို အသုံးပြုရလေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူ၏ အိမ်သို့သွားပြီးလျှင် အောက်ပါအတိုင်း စ၍ပြော၏။
‘မစ္စတာဒိုး ခင်ဗျား ပြောတာကြားပြီးပေမယ့် တကယ့်ကို ခင်ဗျာတခြားပြောင်းချင်တယ်လို့ ကျွန်တော် မယုံသေးဘူးဗျာ၊ အိမ်ငှားစားလာတာကြောင့် လူတွေရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားကိုတော့ ကျွန်တော် ကောင်းကောင်းသိနေတယ်၊ ခင်ဗျားကို ကြည့်ရတာ ခင်ဗျားဟာ စကားတစ်ခွန်း တည်တဲ့လူတစ်ယောက်ပဲ၊ အဟုတ်ပြောတာပါ၊ ခင်ဗျားရဲ့စိတ်ဓာတ်ကို ကောင်းကောင်းသိပြီးသားဖြစ်နေလို့ လောင်းချင်တယ်ဆိုတောင် လောင်းလိုက်ဗျာ။
‘အိမ်ပြောင်းမယ်ဆိုတဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ရေးပြီး စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားပြီးတော့ အဲဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပြန်စဉ်းစား၊ ကဲဗျာ ဟောဒီကနေ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချ၊ လကုန်ပြီး ရှေ့လဆန်း တစ်ရက်နေ့ကျတော့ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်း တည်မယ်ဆိုရင် လေးလအတွက် အိမ်လခနှစ်ရာကျော် ဆုံးချင်ဆုံးပေဗျာ၊ ကျွန်တော် လူကဲခတ်မှားပြီဆိုပြီးတော့ ကျေနပ်လိုက်မယ်၊ သို့ပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော ခင်ဗျားဟာ စကားတည်တဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ၊ နှစ်စေ့အောင် နေမယ်ဆိုတာကိုတော့ ခုထက်ထိ ကျွန်တော် ယုံတယ်ဗျာ၊ ဘာလဲဗျာ ကျုပ်တို့ဟာ လူတွေပဲ မျောက်တွေမှ မဟုတ်ဘဲ’
နောက်လဆန်းသောအခါ ထိုလူသည် သူကိုယ်တိုင် အိမ်လခကို လာ၍ပေး၏။ ကျန်သည့် လေးလအတွက်မှာမူကား သူနှင့် သူ့မိန်းမတိုင်ပင်ကြပြီးလျှင် စကားတစ်ခွန်းတည်အောင် နှစ်စေ့သည်အထိ ထိုအိမ်တွင်ပင် နေကြရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီဟု ကျွန်ုပ်ကို ပြောသွားလေသည်။
လော့နော့ကလစ်သည် သူသဘောမကျသောသူ၏ ဓာတ်ပုံတစ်ခုကို သတင်းစာတစ်စောင်တွင် တွေ့ရှိရသောအခါ အယ်ဒီတာထံသို့ စာတစ်စောင် ရေးသားလိုက်လေသည်။ ထိုစာထဲတွင် ‘ကျုပ်ရုပ်ပုံကို နောက်ထပ်ပြီး သတင်းစာထဲတွင် မထည့်ပါနှင့်၊ ကျုပ်မကြိုက်ဘူး အစရှိသဖြင့် ရေးသားလိုက်လေသလား။ မရေးဘူး။ အယ်ဒီတာ၏ မြင့်မြတ်သော စိတ်ဓာတ်ကို ထိခိုက်အောင်သာ ရေးလိုက်လေသည်။ လူတိုင်းတွင် မိခင်ဖြစ်သူကို ချစ်မြတ်နိုးသည့် စိတ်ထားရှိကြောင်းကို သိသဖြင့် ကျုပ်၏ထိုရုပ်ပုံကို ကျေးဇူးပြုပြီး နောက်ထပ် မထည့်ပါနှင့်တော့၊ ကျုပ်၏မိခင်သည် ထိုသို့ထည့်ခြင်းကို မနှစ်သက်ပါ’ ဟူ၍သာ ရေးသားလိုက်လေသည်။
ဂျွန် ဒီ ရော့ဖဲလား (အငယ်) သည် သူ့ကလေးများ၏ ပုံကို သတင်းထောက်များက မကြာခဏရိုက်ယူ၍ သတင်းစာထဲတွင် ထည့်ခြင်းကို မနှစ်သက်သောအခါ အထက်ပါနည်းအတိုင်းပင် မြင့်မြတ်သောစိတ်ဓာတ်ကို ထိခိုက်အောင် စာရေးဖူးလေသည်။ ‘ဒီလို ကျုပ်ကလေးတွေရဲ့ ရုပ်ပုံကို မကြာခဏ သတင်းစာထဲတွေထဲမှာ ထည့်တာ ကျုပ်မကြိုက်ဘူး’ ဟူ၍ မရေးသား။ ကလေးသူငယ်များကို ဘေးဥပါဒ် ဖြစ်စေတတ်သည့် အလုပ်မျိုးမှ ရှောင်ရှားချင်သောဆန္ဒသည် လူတိုင်းတွင် ရှိသည့်အကြောင်းကို သူသည် ကောင်းစွာသိသဖြင့် ‘အဆွေတို့၊ ကလေးတွေရဲ့ဓာတ်ပုံကို သတင်းစာထဲမှာ မကြာခဏထည့်လျှင် ဘာဖြစ်မည်ဆိုတာကို အဆွေတို့လည်း အသိသားပဲ၊ အဆွေတို့အထဲက တချို့တလေမှာလည်း ကလေးတွေရှိတယ် မဟုတ်လား၊ ဒီတော့ ကလေးတွေ ဒီအရွယ်မှာ နာမည်သိပ်ကြီးရင် မကောင်းဘူးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့လည်း အသိသားပဲ’ ဟု ရေးသားလိုက်လေသည်။
လူတိုင်း ကြိုက်သောစကား
